Formacje Roślinne

Sawanna – formacja roślinna typowa dla strefy pod – i międzyzwrotnikowej, o wybitnej porze suchej trwającej 2,5 – 10 miesięcy i niskich opadach 400-600 mm rocznie, występujący przede wszystkim w Afryce a także w Ameryce Południowej i Australii
Tajga – lasy z przewagą drzew iglastych, tworzące strefę roślinności w klimacie umiarkowanym chłodnym, głównie na Syberii, w północnej części Europy i Kanady.
Step – równinny teren pokryty bujną roślinnością trawiasto – zielną, typowy dla umiarkowanego klimatu kontynentalnego.
Pampa – równinne tereny stepów w Argentynie i Urugwaju, porośnięte wysoką trawą, np. kępową.
Tundra – bezleśny obszar w strefie podbiegunowej, składający się jedynie z porostów, mchów, traw, karłowatych brzóz i wierzb.


Piętra klimatyczno – roślinne w Himalajach:
I. Wilgotne lasy monsunowe
II. Las liściasty
III. Las iglasty
IV. Zarośla różaneczników
V. Łąki górskie
VI. Zimna pustynia wysokogórska

Piętra klimatyczno- roślinne w Alpach:
I. Las mieszany
II. Las iglasty
III. Zarośla kosodrzewiny
IV. Łąki alpejskie
V. Piętro śnieżne

Piętra klimatyczno – roślinne w Tatrach:
I. Pogórza
II. Regiel Dolny
III. Regiel Górny
IV. Kosodrzewina
V. Łąki (hale)
VI. Turnie (nagie szczyty)

Funkcje lasu:
- oczyszczanie powietrza
- produkcja tlenu
- surowiec do wyrobu mebli
- dostarczanie drewna na opał
- ochrona gleb przed erozją
- schronienie przed wiatrem
- dostarczanie runa leśnego
- funkcja retencyjna
- funkcja turystyczna

Środowisko przyrodnicze – zewnętrzna powłoka ziemi obejmująca pogranicze litosfery, atmosfery oraz hydrosferę z biosferą.
Elementy środowiska przyrodniczego:
- elementy biotyczne (wszystkie organizmy żywe)
- elementy abiotyczne (klimat, woda, powietrze, skały, gleba)
Ekumena – obszary stale zamieszkałe i wykorzystane gospodarczo przez człowieka
Subekumena –obszary okresowo zamieszkałe i wykorzystywane przez człowieka, np. stacje badawcze na Antarktydzie.

Anekumena – obszary w ogóle nie zamieszkałe i nie wykorzystywane przez człowieka

Charakterystyka

Wilgotny las równikowy lub inaczej deszczowy las równikowy występuje w strefie klimatu równikowego charakteryzuje się średnią temperaturą około 170C, wysokimi opadami atmosferycznymi ponad 2000 mm a także brakiem pór roku. Las równikowy ma wyraźnie zaznaczoną strukturę warstwową tzn. drzewa tworzą zwarty, wiecznie zielony drzewostan o wysokości 24 - 30 metrów, ponad który wyrastają rozproszone bardzo wysokie drzewa osiągające wysokość od 50 - 70 metrów. W lesie równikowym nie występują krzewy i rośliny runa leśnego ze względu na ograniczony dostęp światła. Jednak występują tu rośliny, które wykształciły specyficzne przystosowania umożliwiające dostęp do światła. Takimi roślinami są  liany oplatające drzewa i  epifity - rosnące na innych roślinach. Jest to najbogatsza w gatunki flory i fauny formacja roślinna Ziemi. Na jednym hektarze można spotkać od 60 - 100 gatunków drzew. Odmiany lasu równikowego noszą różne nazwy np. selawa lub hylea w dorzeczu Amazonki. 



Tajga jest lasem strefy północnej (borealnej). W tajdze przeważają drzewa iglaste - sosna, świerk, jodła, modrzew a z liściastych najczęściej występują topole i brzozy. Różnorodności gatunkowa jest tu dużo mniejsza niż winnych lasach.



Sawanna jest to formacja roślinna złożona z wysokich traw oraz pojedynczych drzew - baobaby, akacje i krzewów. Występuje w klimacie suchym z wyraźnie zaznaczonymi porami roku.


Step jest to formacja roślinna złożona z roślinności trawiastej z niewielką ilością ziół i brakiem drzew. Jest charakterystyczny dla klimatu kontynentalnego suchego o opadach 300 - 500 mm na rok, z wyrażanie zaznaczonymi porami roku - krótkim okresem wegetacyjnym, gorącym latem, długą i chłodną zimą.




Tundra jest to roślinność strefy podbiegunowej półkuli północnej. Znajduje się w klimacie o silnie zaznaczonej sezonowości, niskich opadach poniżej 250 mm na rok i krótkim okresem wegetacyjnym. Roślinność tego obszaru jest niska, są to głównie mchy, porosty, karłowate krzewinki.


Pustynia to obszar pozbawiony roślinności lub z bardzo ubogą roślinnością (półpustynia). Występuje na obszarach o ekstremalnie niskiej opadach atmosferycznych - mniej niż 100 mm na rok, zarówno w klimacie zimnym, gorącym jak i umiarkowanym. W strefie pustyń nie wykształcają się prawdziwe gleby.




filmik
https://www.youtube.com/watch?v=eqkMrpmbn78

Najstarsze cywilizacje na ziemi.

Witam i zapraszam na wykład o najstarszych cywilizacjach.
Dla opornych:
Cywilizacja -poziom rozwoju społeczeństwa w danym okresie historycznym, który charakteryzuje się określonym poziomem kultury materialnej, stopniem opanowania środowiska naturalnego i nagromadzeniem instytucji społecznych. Stanowi ona najwyższy poziom organizacji społeczeństw, z którymi jednostki identyfikują się. W skład cywilizacji wchodzą mniejsze jednostki, np.: narody, wspólnoty pierwotne czy inne zbiorowości.

Teraz po tym może trochę nudnym wstępie przechodzimy do sedna.
Zwykle wydaje nam się ,że kilka tysięcy lat temu ludzie spali w jaskiniach i jeździli na dinozaurach ,ale jest to nieprawda ,ponieważ już prawie 3000 lat temu istniała cywilizacja Indusu. Istniała na terenach okręgu fatehabad widocznym na mapie. Ich społeczność była oparta na uprawie pszenicy i jęczmienia ,a potem - ze względu na zmianę klimatu - proso i ryżu

Można też podzielić cywilizacje na kontynenty:

Azja - przerobione.

Europa - uwaga bo są to Słowianie ,lud żyjący w około 2000 lat po Indusu i nasi przodkowie.

Wskazuje na to charakterystyczna haplogrupa  R1a1a7 męskiego chromosomu Y-DNA (też średnio to rozumiem).

Afryka - zaginiona cywilizacja Nok żyła od około V w. p.n.e. do V w. n.e. Dzięki satelitarnemu skanowaniu LiDAR odkryto 100 obwarowanych wiosek połączonych drogami.


Ameryka Północna - Eskimosi ,czyli inaczej Inuici są rdzennymi mieszkańcami grenlandii i kanady.
Przybyli z Azji około 40000 lat temu co miałby potwierdzać szkielet dziecka datowany na ten okres.


Ameryka Południowa - byli to Omlecy ,żyli w 1000 r. p.n.e. A w pierwszym wieku p.n.e. pojawiło się pismo i kalendarz.

Australia - Kultura Aborygenów opierała się na utrzymywaniu równowagi ,w ten sposób ich ekosystem pozostał nienaruszony.

Najstarsze cywilizacje świata to ciekawy temat też zgłębiać go samodzielnie do czego gorąco zachęcamy. :)

Ciekawe doświadczenia chemiczne z produktów dostępnych w domu.

1.Lampa Lava
Potrzebne materiały:
woda i skietels
woda pieprz
balon z octem 

2.Cola I Mentosy                                                                                                                  

- Coca-cola (lub Pepsi, Hop Cola) – najlepiej Coca-cola Ligh                                                                – Mentosy miętowe

Wykonanie

Na płaskiej powierzchni ustawiamy butelkę z colą, wrzucamy 3-5 mentosów i po chwili następuje erupcja „gejzeru”. Aby zwiększyć wysokość słupa wydostającego się płynu proponuję użyć dietetycznej 2l Coca-coli Light oraz przygotować kawałek rurki o średnicy otworu wewnętrznego 2,5-3 cm (1”) – by nałożyć go na otwór butelki (rurkę można wykonać z papieru). W bocznej ściance rurki warto zrobić otwór i włożyć do niego kawałek drutu, spinacz lub gwóźdź, a następnie do rurki wsypać kilka mentosów. Wyciągając drucik, uruchomimy spadek mentosów do coli, co rozpocznie reakcję, a my uchronimy się przed pobrudzeniem lepką cieczą. Erupcja gejzeru trwa zaledwie 2-3 s, a z 2 l butelki pozostanie niewielka ilość napoju. Tą pozostałość można śmiało wypić, cola będzie wygazowana, ale nie trująca i praktycznie nie straci swojego smaku.

Wyjaśninie

Wyjaśnienie

Przebieg eksperymentu zależy od kilku czynników. Erupcja napoju jest związana głównie z przemianami fizycznymi, a nie reakcjami chemicznymi. Ale po kolei. Dodanie mentosu do napoju gazowanego prowadzi do efektu, jaki zaobserwujemy używając innych porowatych elementów – ostatnie doświadczenie z rodzynkami pokazuje, że gaz gromadzi się na powierzchni wysuszonych owoców.  Choć tego nie widać gołym okiem powierzchnia mentosów jest chropowata. Jeśli wrzucimy te cukierki do wody gazowanej to też będzie gromadził się na nich gaz, ale już nie tak efektownie. W składzie coli (Coca-cola, Pepsi itd.) znajduje się kwas ortofosforowy, który znacznie zwiększa rozpuszczalność mentosa, powierzchnia  cukierka robi się bardziej chropowata i jest w stanie zaabsorbować większą porcię CO2. Jednocześnie w składzie mentosa znajduje się wodorowęglan sodu, który reaguje z kwasem i uwalnia dodatkowy CO2. Zanim mentos opadnie na dno butelki po drodze uda mu się „nazbierać” tyle CO2, że gaz wypycha nadmiar cieczy z butelki by utrzymać odpowiednie ciśnienie w mieszaninie. My to wypchnięcie obserwujemy w postaci gejzeru.

Magiczny palec

– miska lub talerz
– woda

– zmielony pieprz 

– płyn do mycia naczyń lub mydło w płynie

Wykonanie

Nalej na talerz lub do miski wody po czym całą powierzchnię cieczy posyp pieprzem. Teraz zamocz na środku talerza (miski) palec. Nic się nie dzieje. Następnie czubek palca zmocz w płynie do mycia naczyń (mydle) i ponownie zanurz na środku talerza z wodą. Drobinki pieprzu na powierzchni wody zaczną uciekać od palca w kierunku brzegu naczynia.

Drobiny pieprzu utrzymują się na powierzchni wody dzięki zjawisku napięcia powierzchniowego. Przyczyną istnienia tego zjawiska są siły przyciągające między cząsteczkami wody. Dzięki nim woda zachowuje się jakby miała delikatną, sprężystą i niewidoczną błonkę, która utrudnia przenikanie w głąb cieczy ciał będących na jej powierzchni. Tą właściwość wykorzystują niektóre małe zwierzęta do poruszania się po wodzie (głównie owady).
Dodatek płynu do mycia naczyń ułatwia przerwanie błonki (detergenty zmniejszają napięcie powierzchniowe). W miejscu w którym dotknęliśmy palcem powierzchni wody powstaje „dziura” o mniejszym napięciu powierzchniowym. napięcie się nie zmienia, więc pieprz przemieszcza się w kierunku większego napięcia powierzchniowego („mocniejsza błona” zabiera drobiny pieprzu).
Jeśli nie masz zbyt dużo pieprzu w domu doświadczenie możesz wykonać, np. z talkiem lub małymi papierowymi ścinkami.

Jeżeli chcielibyście więcej eksperymentów wejdźcie na stronę pod 

http://www.klubnaukowca.pl/nauka/zrob-to-sam/dom/